Bij ons 5e kindje (ja echt, de 5e.. geen typfout ;-)) had ik de eer om Janna erbij te hebben. Initieel met gemengde gevoelens, want zo'n open persoon ben ik niet en ik vind snel iets gênant als het om zulk soort persoonlijke dingen gaat. Maar dit zou ons laatste kindje zijn en aangezien ik tijdens mijn vorige zwangerschappen veel heb meegemaakt (sterfgevallen, verhuizingen, baanverlies en niet nader te noemen heftige gebeurtenissen enz), waardoor ik er nauwelijks tot niet van heb kunnen genieten, wilde ik nu één mooie en blijvende herinnering. Alle bevallingen kon ik me amper herinneren door milde complicaties en de rush waarin je zit. En nu wilde ik het ECHT beleven, naderhand emotie kunnen voelen. Want dit was écht de allerlaatste kans. En weet je wat? BEST CHOICE EVER! Bij het zien van de geboortefilm en de foto's kwam alles terug. Ik voelde de spanning weer, de intensiteit van de pijn (op emotioneel vlak), het geluk... Prachtig! Ik ben zo blij met dit cadeau aan mezelf, dankzij haar. Een blijvende herinnering en een mooi cadeau voor haar later. Ah en eh... Gênant? Nee! Janna was net een rolletje behang op de muur. Ze was er en ik zag haar, maar ze maakte de foto's onopgemerkt, zat niet in m'n aura, waardoor ik ongestoord in mijn 'bubbel' kon blijven. Zo blij, prachtige footage! En wat een lieve meid ook!